Kropka, ta pierwsza

Koty intrygowały mnie od dawna i dopiero po przeprowadzce na wieś mam okazję poznać je bliżej. Pierwszego kota płci żeńskiej podarowały mi sąsiadki.Była malutka,cała czarna i otrzymała imię Kropka - bardzo spokojna, zrównoważona, ufna wobec domowników, ostrożna lub wręcz nieufna wobec obcych.

 Dzisiaj jest najstarszą spośród wszystkich kotek. Najchętniej spędza czas wylegując się na moim łóżku przez dzień cały. Na dwór wychodzi gdy zapada zmierzch. Jest bardzo bojaźliwa,przeraża ją każdy hałas a na widok psa cała się jeży i ucieka.Nie jest waleczna, ustępuje gdy do jej miski z karmą pakuje się inna kotka.Kiedy pojawia się kolejny zwierzak w domu ona najdłużej trzyma dystans obserwując go z daleka.  To właśnie ona najczęściej wskakuje mi na kolana domagając się miziania,przytulania.